Geart Jabiks fan'e Tsjongerwal (1886-1954)
De Kiekenberg
Leaflik plakje smûk ferskûle
jinsen oan de Tsjongerkant
rju begroeid mei blêd en blommen
moark en rusk en oare plant
moai omseame troch wat beamguod
iik en els bjirkebeam
papekul en kantsjepôlen
seach men trochelkoar hjir stean
"Jongfolk, as jim soms ris skreppe
der 't alear myn heide wie,
tink dan noch ris oan Geart Jabiks,
dy 't hjir earen skeper wie."
Ek in ried.
In auto gyng Jan Sjoerda te hurd
Foar spoar en tram wied er bang
en om alhiel to foet te gean
dat duorre him to lang.
"Och riid mar wer de dilesjâns.
Mar dy is út de moade".
"Ei nou ju", sei doe Hindrik Jâns
"Gean dou dan mei de kroade".
Forjit my net.
O, hwat wurd der faeks ris dichte
fan it jonge maeitydsgrien,
fan it snieklokje en 't fioeltsje
fan 'e jeuchd sa gau forgien.
Dan wurd it ien, dan it oar besongen
troch it jonge dichtershert.
Mar op it grêf fan Heit en Memke
bloeit it lyts forjit-my-net.
#
Goede ried.
"Kin ik jo ek koal forkeapje"?,
sei Lou tsjin juffer Pou.
"Foar o sa'n bytsje sinten,
sjoch ris hoe swier en grou".
"Né Lou, koal wol 'k net ha".
"ei, nou ja," sei Lou,
"Yt jo dan stienkoal, frou".
Goede fangst.
Geart Jabiks fan 'e Tsjongerwâl
kryg'mar gjin byt, it like mâl.
Mar einlings lang om let, sjesá,
dêr gyng de koark nei ûnderen ta.
In rukje en loek op iut snoer
de wâl op, mei sa'n wipke
"O, jonge hwat is dit in knaap",
lake immen yn in skipke.
En hwat wie it, dêr 't ik oan luts ??
It wie in âle skippersputs !
